Doskonalenie siebie.

Jestem trudnym człowiekiem. 

Tak trudno jest mi zrobić coś dobrze od początku do końca. Nie ma rzeczy którą zaczynając skończyłabym z pełną satysfakcją. Odkąd pamiętam, zawsze miałam głowę pełną pomysłów - ale ciężko było z realizacją. Na przykład w dzieciństwie, często bawiłam się z siostrami w szkołę, biura itp. Zanim wszystko przygotowałam do zabawy, już nie chciało mi sie tego robić.

W szkole nigdy nie byłam w niczym najlepsza. Odrabianie lekcji kończyło się na wyciągnięciu piórnika. Mam żal do siebie, że nie wyrobiłam w sobie tak ważnej cechy jak wytrwałość w dążeniu do celów.

 

Teraz, jako dorosłej kobiecie bardzo utrudnia mi to życie. Czegokolwiek nie zacznę robić, nie potrafię tego skończyć albo oddać się temu w 100%. Przez to czuje się niedoskonała.

Ale czym byłoby idealne życie ?

Myślę, że taka walka ze sobą jest dobra, pracowanie nad swoim charakterem kształtuje nas jako ludzi. Nie popieram robienia czegoś na odczepne, ale popieram doskonalenie siebie i swoich umiejętności.

 

Dlatego właśnie to piszę - aby dać sobie siłę w dążeniu to tego co zawsze chciałam robić.

Chciałabym nauczyć się systematyczności. Chciałabym aby ten blog stał się cząstką mnie i mojej walki o doskonalenie swojego charakteru.

 

Mam nadzieje, że jest to ostatnie podejście, że reszta tego co chce Wam powiedzieć będzie pojawiała się tutaj na bieżąco a nie tkwiła w mojej głowie. Boje się, ze niedługo to wszystko się tam przestanie mieścić...

 

Kiedyś, jako nastolatka prowadziłam pisane pamiętniki. Opisywanie swoich uczyć było dla mnie nieodłącznym elementem dnia. Uwielbiałam to robić, dawało mi to poczucie spokoju.

Niestety trochę dorosłam, doszły obowiązki, problemy. Pamiętnik odstawiłam na bok, skupiałam się na życiu codziennym.

Wszystkie moje myśli i uczucia trzymałam w sobie. Teraz wiem, ze to był błąd. Tak bardzo trudno było mi do tego wrócić. 

Poczułam dzisiaj dziwną energię. Ogarnęła mnie całą. Poczułam, że chcę coś robić! 

Oto jestem - Kasia Marciniak.

Trzymajcie kciuki! 

Całuję.